Talip Özcengiz'den Berkin'e!
MARTIKAŞ
Trenin arkasından koşmaktansa
Gittikçe hızlanan
Durdum
Her şey yanımdan geçmeye başladı
Beni yormadan
Dünya sırtımda kalmış
Yorgun kalktım bu sabah
Bakkal
Kendi gelmiş bu sabah
Ekmek bırakmış kapıya
Git bak duruyor orda hala
İşler değişir dedim
Vapura binince
Ne halden anlayan martılar
Ne güneşin ilk ışıklarından bir fayda bu sabah
Gözlerimde
Yağmur yüklü bir bulut gibi çaresizliğim
Bembeyaz köpüklere bakarken bile
Sabah olmuyor
Sabah olmuyor bu sabah
Halbuki
Martın ayının ortası gelmişti artık
Can vermek için düşecekti toprağa son cemre
Halbuki ne oldu bak
Aklımda “martıkaş” bir oğlan
Bakkal
Bir somun ekmek
Solmuş bir saksı çiçeği taşıyor ellerim
Koydum bir tabuta kendimi
Geldim işe
Halen her yer karanlık
Olmuyor