Sosyal medya ile birlikte kötü haberlerden daha çabuk haberdar olmaya başladık. Dün sabah ülkemizin yetiştirdiği en önemli güreş antrenör ve hakemlerinden İsmail Erdoğan'ın vefat haberini aldık. 1999 yılında yaşanan 17 Ağustos ve 12 Kasım depremlerinden sonra ailem depremzede olarak Afyon'da dokuz ay bir devlet kurumunun misafirhanesinde kalmıştı.
İyi gün dostları kalabalık olur. Hiç akla gelmeyecek zamanlarda bitiverirler. İşleri bitince de hissettirmeden kaybolurlar.
Kötü gün dostları bir elin parmaklarını geçmez. Her daim yanınızda olurlar. İsmail Erdoğan'da bu dostlardan biridir. Afyon'da yetişmiş ve güreş sporunun duayenlerinden olmuştur. Ömrünün son yıllarını geçirdiği Yalova'da da hayata gözlerini yummuştur.
Spor ile yaşamak bir alışkanlıktan öte bir yaşam biçimidir. Sporcu hayatının hatırı sayılır bir bölümünü bu işe vakfeder. Fıtratım gereği spora uzak olduğum halde Erdoğan ailesi ile birlikte güreş özelinde bir sporcunun psikolojisi hakkında daha derin bilgi sahibi olmuş oldum.
Sporu yapan sporcunun kendisi olduğu halde antrenör faktörünü gözardı etmemek gerekir. Motivasyon sporcunun devamlı olarak sahip olması gereken psikolojik bir etkendir. Sporcu kendisine hedef belirler. Bu hedefe ulaşmak için çalışır. Sonra yavaş yavaş hedef büyütmeye başlar. Her yeni hedef ile önce kendi kendisi ile sonra rakipleri ile mücadele etmeye başlar. Antrenör sporcusunun yeteneğini keşfetmesinde öncü olur.
Güreş sporunu lisanlı yapan sporcu sayısının 80 binin biraz üzerinde olduğu ülkemizde ata sporuna verilen önem gereği rekabet diğer branşlara göre daha üst boyutlardadır.
Olimpik başarılara yönelik çalışmalar İsmail hoca gibi duayenlerin asıl hedefi olduğundan sporcuların ekstra motive edilmesini sağlamak antrenörün ilk görevidir. Sporcu sınırlarını zorlar. Her gün antrenman yapar. Hatta bazı günler çift antrenman yapar. Başarının sırrı çok çalışmanın ötesine geçer. Antrenör antrenman başında dakikalarca psikolojik telkinde bulunarak sporcuya mücadeleye hazırlar.
Kendimi kötü hissettiğim zamanlarda bakışlarımdan halimi anlayan İsmail hoca beni sporcu kervanına katmasa da moral destek ile hayata farklı açılardan bakmama yardımcı olmuştur. Hayatın güzel olduğunu bana gösteren bir ustalardan biriydi O.
Gerek dünkü taziye ziyaretlerine gerekse bugünkü cenaze törenine Türkiye'nin dört bir yanından güreşçiler katıldı. Çoğu katılımcının hocası olan İsmail hocanın öğrencileri arasında devlet büyüklerimiz de vardı. Zaten bir öğretmenin de gurur kaynağı öğrencilerinin bir yerlere gelmesi değil midir?
Erken yaşta aramızdan ayrılan İsmail Erdoğan'ın Türk Güreş Camiası'na yüzlerce sporcu kazandırmıştır. Bu hüzünlü günde Yalova'nın yüksek tepelerinden birinde toprağa verirken dökülen gözyaşları sular seller olmuştur. Bir doğa harikası olan bu şehirden ayrılırken yıllardır göremediğimiz dostları da görmenin buruk sevincini de yaşamış olduk.
Tüm güreş camiasının başı sağ olsun.