İnsan sahip olduğu şeylerin değerini kaybedince anlarmış. Bir aydan fazla bir süredir fasılalı olmakla beraber hastalıklarla boğuşuyorum. Tam iyileştim derken yeniden hastalık başlıyor.
Küresel ısınma etkilerini daha sık göstermeye başladı. 2014 yılı yıl ortalaması itibariyle en sıcak geçen yılken 2015 yılı daha ilk çeyreğinde 2014 yılı sıcaklı ortalamasını geçmiş.
Beni yakından tanıyanlar sıcak havaları çok sevmediğimi bilirler. Hal böyle olunca bu yaz nasıl dayanacağımı bilemiyorum. Neyse Allah büyüktür diyelim geçelim.
İnsanoğlunun hayatını bilgisayar oyunlarına benzetmişimdir hep. İnsan yaşamı boyunca hayatta seviye atlar. Önce öz bakım becerilerini elde eder. Kendi başına ayakta durmak, yemek ve içmek gibi.
Kreş veya anaokulu ile birlikte hayatının neredeyse üçte birini meşgul edecek eğitim hayatı başlar. Sonrasında iş yaşamı başlar. Derken evlilik gündeme gelir. Çocuk sahibi, çocukların eğitimi derken bir bakmışsın 60-70 yıl geçmiş.
35 yaşına yaklaştığım bu günlerde eşimin kabul etmemesine rağmen kendimdeki değişikliklerin daha çok farkına varıyorum. Biliyorum yaşlı değilim ama artık daha çabuk yoruluyorum. Algı eşiklerin artık daha dar. Çabuk yoruluyorum. Ya çok uykum geliyor ya da uyuyamıyorum. Çocuk sahibi olunca uykusuz günler belki daha da artacak.
Yazar önce kendisini yazarmış. Sonra olmak istediği ben ile olamadığı beni görürmüş satırlarda. Bu yazıda da biraz öyle oldu. Hayat öyle böyle devam ediyor. Su yolunu buluyor akıyor ve denize ulaşıyor. İnsan yaşamın farkına varamıyor ama ne zaman aklı başına geliyor; yaşamın sonunu fark ettiğinde.
Mesleğimin ilk yıllarında kendimi kanıtlama hırsı ile alınmaması gereken işler alıp girilmemesi gereken işlere girdim. Ne elde ettim; tecrübe ve birazda para ama geriye baktığımda özellikle hırsın kurbanı olduğum 2008 ile 2011 yılları arasını yaşanmamış olarak görüyorum. İnsan hayatının pişmanlıkları oluyor keşkeler de oluyor hayatta.
Herşeye rağmen hayatı dolu dolu yaşamış olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Cahit Sıktı'nın şiirindeki ömrümün yarısına yaklaştığım şu günlerde biraz daha sağlıklı olma dileğimi yenileyerek yazımı sonlandırıyorum.
Saygılarımla.
Anasayfa Site Haritası
Dilek, görüş ve önerileriniz için yorum yapabilir. Sorularınız için iletişim bölümünden e-posta gönderebilirsiniz. Unutmayın bilgi paylaştıkça güzel.
İnsanoğlunun hayatını bilgisayar oyunlarına benzetmişimdir hep. İnsan yaşamı boyunca hayatta seviye atlar. Önce öz bakım becerilerini elde eder. Kendi başına ayakta durmak, yemek ve içmek gibi.
Kreş veya anaokulu ile birlikte hayatının neredeyse üçte birini meşgul edecek eğitim hayatı başlar. Sonrasında iş yaşamı başlar. Derken evlilik gündeme gelir. Çocuk sahibi, çocukların eğitimi derken bir bakmışsın 60-70 yıl geçmiş.
35 yaşına yaklaştığım bu günlerde eşimin kabul etmemesine rağmen kendimdeki değişikliklerin daha çok farkına varıyorum. Biliyorum yaşlı değilim ama artık daha çabuk yoruluyorum. Algı eşiklerin artık daha dar. Çabuk yoruluyorum. Ya çok uykum geliyor ya da uyuyamıyorum. Çocuk sahibi olunca uykusuz günler belki daha da artacak.
Yazar önce kendisini yazarmış. Sonra olmak istediği ben ile olamadığı beni görürmüş satırlarda. Bu yazıda da biraz öyle oldu. Hayat öyle böyle devam ediyor. Su yolunu buluyor akıyor ve denize ulaşıyor. İnsan yaşamın farkına varamıyor ama ne zaman aklı başına geliyor; yaşamın sonunu fark ettiğinde.
Mesleğimin ilk yıllarında kendimi kanıtlama hırsı ile alınmaması gereken işler alıp girilmemesi gereken işlere girdim. Ne elde ettim; tecrübe ve birazda para ama geriye baktığımda özellikle hırsın kurbanı olduğum 2008 ile 2011 yılları arasını yaşanmamış olarak görüyorum. İnsan hayatının pişmanlıkları oluyor keşkeler de oluyor hayatta.
Herşeye rağmen hayatı dolu dolu yaşamış olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Cahit Sıktı'nın şiirindeki ömrümün yarısına yaklaştığım şu günlerde biraz daha sağlıklı olma dileğimi yenileyerek yazımı sonlandırıyorum.
Saygılarımla.
Anasayfa Site Haritası
Dilek, görüş ve önerileriniz için yorum yapabilir. Sorularınız için iletişim bölümünden e-posta gönderebilirsiniz. Unutmayın bilgi paylaştıkça güzel.